صنعت فولاد را باید در زمره صنایع مهم محقق کننده درآمدهای غیرنفتی کشور به حساب آورد چرا که این صنعت کلیدی با حجم گردش مالی مناسب و از سوی دیگر ویژگی های خاص در تامین نیازهای صنایع پایین دستی، در صورت راهبری مناسب، یک مزیت اقتصادی مهم محسوب می شود. با این حال، علی رغم ظرفیت تولید مناسب و از سوی دیگر رتبه دهم جهانی، این صنعت  کلیدی در کشورمان از چالشهایی جدی رنج می برد که مهمترین آنها فرسودگی خطوط تولید، بحران انرژی، نوسانات شدید نرخ ارز و مشکلات اساسی مربوط به تامین مواد اولیه است. شاید این سوال مطرح باشد که ساز و کار مدیریت بهینه و پایدار در صنعت فولاد چه مولفه هایی دارد که در این یادداشت به دنبال پاسخ خواهیم بود.

فولاد ایران همواره نقش راهبردی در ایجاد ارزش افزوده، توسعه صنعتی و تأمین درآمدهای غیرنفتی دارد. به عبارت دیگر این صنعت مهم، به‌ دلیل مزیتهای خاص در بخش‌های مختلف اقتصادی و صنعتی، از جایگاهی ویژه در تصمیم سازی های اقتصاد کشور برخوردار است. سرمایه‌گذاری هدفمند، بهسازی و نوسازی خطوط فرسوده تولید و توسعه انرژی های نوین از جمله برنامه هایی است که در صنعت فولاد ایران باید مورد توجه جدی قرار گیرد. فولاد در صنایع مهمی همچون خودروسازی، تجهیزات پزشکی، صنایع هوایی، ساختمان‌سازی، کشاورزی و صنایع نظامی کاربرد ویژه ای دارد. رشد فزآینده تقاضا برای فولاد، نشانگر جایگاه راهبردی این صنعت  در اقتصاد ملی و جهانی است.