شمش آهن (Steel Billet)

محصولی اساسی در زنجیره تولید فولاد است که به‌عنوان ماده اولیه در تولید بسیاری از محصولات فولادی از میلگرد تا ورق و ریل استفاده می‌شود. شمش فولادی را می‌توان در اشکال و اندازه‌های مختلفی تولید کرد تا در صنایع بیشتری کاربرد داشته باشند. اغلب شمش فولادی را به چهار دسته شمش (Ingot)، بیلت (Billet)، بلوم (Bloom) و اسلب (Slab) تقسیم می‌کنند که هریک در فرایندهای صنعتی و تولید محصولات خاص استفاده می‌شوند.

شمش فولاد ماده اولیه تولید فرآورده‌های فولادی است، برای تولید فولاد خام یا مذاب، روش‌های مختلفی وجود دارد؛ از جمله کوره بلند (BF)، کوره قوس الکتریکی (EAF) و کوره القایی (IMF).
در تولید شمش فولاد، معمولاً از روش EAF یعنی کوره قوس الکتریکی استفاده می‌شود، در این روش ابتدا آهن قراضه داخل کوره ریخته می‌شود و سپس مخلوطی از آهن اسفنجی (Sponge Iron)، آهک، کک، بنتونیت و دیگر مواد افزودنی به آن اضافه می‌گردد، پس از آن نمونه‌گیری انجام می‌شود و اکسیژن در کوره دمیده می‌شود تا مواد به فولاد مذاب تبدیل شوند.
مذاب تولیدشده، پس از تخلیه سرباره به واحد ریخته‌گری منتقل می‌شود و در این مرحله مواد مذاب ابتدا در ظروف تاندیش ریخته می‌شوند و سپس وارد قالب‌های مسی آبگرد شده و در طول مسیر غلطکی، با پاشش آب خنک می‌شوند و به شمش منجمد تبدیل می‌گردند.